انباشتگی اجسام فرنگی از قبیل سنگ، چوب و ساقه در پیش معده و سنگدان از دیگر عامل ها مرگ و میر جوجه ها تا سن چهارماهگی است. هرگونه استرس از قبیل بالانس نبودن جیره (از حیث موادغذایی ، مواد معدنی وویتامینه و غیره) نیز بیماری و عدم ادب و سالم پرنده میتواند به این مسأله منتهی شود. بنابراین حتی الامکان همت شود محیط رشد جوجه ها عاری از هرگونه اجسام فرنگی باشد.
واکسیناسیون جوجه ها علیه بیماری نیوکاسل در کشورمان الزامی میباشد. تلفات ناشی از این بیماری بوسیله برخی از مزارع در ایران گزارش شده‌است. جوجه ها به بیماری آنتروتوکسمی نیز حساس میباشند. واکسیناسیون جوجه علیه این بیماری توصیه میشود. این بیماری غیرواگیر بوده و استدلال اصلی آن استرس می باشد. (تغییرات جیره حمل و نقل، هراس، تراکم جوجه هاو....) جوجه ها با گاز رویش کرده و درسن یک ماهگی نزدیک به 3 تا 6 کیلوگرم وزن دارا هستند. با افزایش سن جوجه ها بایستی فضای بیشتری در اختیار آنها قرار اعطا کرد. گردشگاه جوجه ها بایستی دارنده سایبان بوده و خاک بهترین تعیین تحت عنوان بستر میباشد. بستر فضای مسقف بهتر هست از متاع بتن باشد تا به راحتی بتوان آن را شست وشو بخشید و ضدعفونی کرد. در برخی از مزارع از سیستم حرارت زیرزمینی تحت عنوان مرجع حرارت استعمال می نمایند.
این مسأله سبب گرمی بستر و متانت پرنده و نیز کاهش تلفات ناشی از عفونت کیسه زرده خواهد شد. در سن سه ماهگی جوجه ها وزنی بین 20 تا 30 کیلوگرم خواهند داشت. پس از سن 3 ماهگی جوجه ها نسبتاً مقاوم بوده و تلفات کاهش می یابد. بعد از سن 3 ماهگی بیشتر تلفات ناشی از مسائل فیزیکی میباشد. از سن سه ماهگی تا پایان یکسالگی (روزگار کشتار) جوجه ها در فضاهای محصور مراقبت میشوند. معمولاً به ازاء هر پرنده، دستکم 50 متر مربع فضای گردشگاه در اختیار قرار می گیرد. فضای سایبان برای هرپرنده نیز 5 متر مربع می باشد. بنابراین پس از سن سه ماهگی طیوران نیاز به تالار های بسته نخواهند داشت. بعد از سن سه ماهگی پرنده ها به سوز‌و‌سرما و گرما بسیار مقاوم میباشند. پرندگانی که تحت عنوان مولد تعیین میگردند پس از سن یکسالگی از جیره های مراقبت استعمال می نمایند.
تغذیه در جوجه های شترمرغ
تغذیه جوجه شترمرغها زمینه ای بسیار مهم جهت مقدمه و تداوم رشدی خوب و اثرگذار می باشد که در دراز زمان میتواند بر روی آینده تولیدی طیوران نیز بسیار مفید باشد. در طی سه ماه نخستین، رشد، جوجه‌ها بسیار حساس بوده و درصد تلفات آن ها طولانی تر از سنین دیگر میباشند. برای به دستکم رساندن تلفات رعایت بی نقص بهداشت و تغذیه مطلوب و ظریف امری ضروری هست. برای دستیابی به راندمان بیشینه در خصوص طعام دهی طیوران می اقتدار از خط مش کارهائی بی آلایش بهره مند شد که به دنبال نوشته ی علمی به بعضی از آنها اشاره میشود:
به کار گیری از سنگریزه در غذا
به‌مراد خرد شدن طعام در سنگدان، شترمرغ نیاز به تکه‌های کوچک سنگریزه داراست. تا وقتی‌که جوجه‌ها از روش گردش و چرا به چنین منابعی دست نیافته‌اند می بایست به غذای آنها سنگریزه طولانی تر گردد. سنگریزه‌ها می بایست نصف اندازه ناخن انگشت پرنده باشند. برای جوجه‌های جدید متولد گردیده این اندازه در توان یک دانه برنج هست.
برخی از رشد‌دهندگان، سنگریزه یا این که ماسه زمخت و وحشیانه را به‌طور آزاد در دست جوجه‌ها قرار می دهند (شن و ماسه بایستی تماماً کم آب باشد) و برخی دیگر به‌برهان هراس از انباشتگی معده یا این که روده حیوان قویاً این طریق را رد میکنند. آنان طولانی تر نمودن این مواد را به جیره ترجیح می دهند. ? تا ? سنگریزه کوچک برای هر جوجه در روز کافی به‌حیث میرسد. اما برخی منابع نیز سنگریزه را صرفا پس از سه هفتگی توصیه می‌نمایند. اعتنا داشته باشید که سنگ‌های صنعتی به‌استدلال قابلیت و امکان بروز یبوست نبایستی گزینه به کار گیری قرار گیرند.
ویتامینها
بیشتر نمودن ویتامین‌های محلول به آب‌شرب براساس راهبرد مصرفی کارگاه در دو تا سه هفته اولیه رویش جوجه برای ارتقا مقاومت در مقابل بیماری‌ها، پیشنهاد می شود. بخش اعظمی از ویتامینها تاثیرات بدون واسطه یا این که غیر بی واسطه در رویش و راندمان پرنده ها دارا‌هستند. به صورت نمونه در هنگام بروز استرسهای متعدد از قبیل استرسهای گرمائی استعمال از ویتامین C میتواند تاثیرات بسیار خیر و خوبی در کاهش اینگونه تنشها داشته باشد.
خوراندن کود
فلورمیکروبی لازم جهت هضم میکروبی در روده نابینا و پهناور جوجه در اولی روزهای معاش صورت میگیرد. در حیات وحش این روند با بلعیدن مدفوع پدر و مادر به‌تیتر اولی طعام چهره می‌پذیرد. کود دربردارنده جمعیت باکتری‌های مایحتاج پرنده میباشد. به‌این خواسته برخی از رویش‌دهندگان کود جدید پرنده ها بالغ را برای جوجه‌ها پیشنهاد میکنند. اما خطر انتقال انگل‌های روده‌ای و عامل ها بیماری‌زا به جوجه‌ها موجود هست (در بعضی کشورها خوراندن کود ممنوع میباشد). دست کم برای خودداری از انتقال انگل‌ها و دست اندرکاران بیماری‌زای یگانه شترمرغ، برخی از رشد‌دهندگان، کود جدید گاو را توصیه می نمایند. این طریق گزینه مشاجره بسیار بوده و بوسیله برخی از رویش‌دهندگان رد شده‌است.
در طی روزهای نخستین معاش، جوجه‌ها مدفوع خویش را میخورند که‌این فرمان سبب ساز بروز ایرادات بهداشتی فوق‌الاشاره میشود. برای پرهیز از این خطرها، مدفوع می بایست مرتباً عده‌آوری گردد. در برخی از مزارع ایالات متحده جوجه‌ها در آغاز روی توری‌های فلزی رویش مییابند تا مدفوع از دسترس آنها بیرون گردد.
آب‌آشامیدنی
به یار او‌لین وعده خوراک در دو یا این که سه روزگی، باید آب نیز در دست جوجه‌ها قرار گیرد. پرنده ها باید همانند طعام میل کردن چگونگی آشامیدن آب را نیز حافظه بگیرند. رنگی نمودن آب بوسیله رنگ‌های خوراکی و یا این که چسباندن یک عکس رنگی در درون آبخوری سبب جذب طیوران میگردد. آبخوری‌ها نبایستی در طول بلند قرار گرفته و بایستی به وسیله یک شیء سنگین (مثل یک سنگ) مهار شوند. به ازاء هر سه دانخوری، یک آبخوری در حیث گرفته میگردد.
جوجه‌ها چه در پناهگاه محافظت شوند و چه در محوطه گشوده، آب مصرفی و مدفوع و ادرار آنها می بایست به طور کاملً در اختیار گرفتن گردد. ادرار طبیعی به رنگ سپید میباشد. انتظار می‌رود جوجه‌های ضعیف آب بیشتری خورده و در سود مبتلا اسهال شوند. در‌این‌حالت توصیه می گردد ? تا ? توشه در روز و به بازه محدود آب در چنگ جوجه‌ها قرار گیرد. به‌تیتر یک قاعده کلی ترازو آب می بایست ?/? تا ? برابر مقدار غذای کنسانتره باشد.
آبخوری‌ها باید به‌طور روزمره پاک و با آب نو لبریز شوند. جوجه‌ها و طیوران در اکنون رویش هیچ زمان نباید آب ما‌نده و گرم به کارگیری کنند. اگرچه هیچ‌سیرتکامل گواهی علمی در‌این ارتباط نیست، اما این مورد موجب بیماری و تلفات میشود. بدین ترتیب نبایستی آبخوری‌ها در معرض روشنایی بی واسطه خورشید قرار گیرند.